Schilderijen 100cm x 100cm

Growth -3D - Acryl - 100cm x 100cm

Op mijn website heb ik “mijn verwerking” beschreven, de ziekte, het overlijden en de tijd erna van mijn man. Op dit schilderij zie je twee borsten met grote cellen en kleine cellen. Zij symboliseren de groei en daarmee het afscheid dat je maakt vanaf het moment dat je wordt geboren.

AFSCHEID

31 Augustus 2015

Zoals jullie weten woon ik ietwat afgezonderd. Een keuze die ik overigens zelf heb gemaakt. Mijn verwerking/rouwproces wil ik graag delen. Ik merk dat het werkt voor mij op deze manier. Vandaag was ik bij m’n huisarts. Zij vraagt zich af, of ik mijn verdriet niet verdring. Hoe kan het dat ik vanaf 24 april, zo kan zijn als ik ben? Ze snapt het niet. Je moet je man toch missen ? Dat is ook zo. Het verwerkingsproces is duidelijk, ik zit er middenin, alleen kijk ik OOK als een buitenstaander naar mijn eigen proces. Dit is hoe ik in het leven sta. Niets meer en minder.

Afscheid nemen begint al heel vroeg in je leven. Je wordt geboren en neem direct afscheid van de geborgenheid van je moederschoot. Je drinkt uit de borst en bent daardoor nog één met je moeder. De geur, de nabijheid, geborgen, veilig. Ook hier komt een eind aan. Soms heel snel, gelukkig voor sommigen mag dit nog even duren. Je blijft thuis tot je naar de peuterzaal gaat. Tegenwoordig zelfs na 3 maanden, kan je naar een kinderopvang omdat je moeder en vader allebei weer moeten werken. Peuterzaal, basisschool, middelbare school, vervolgopleidingen. Steeds weer afscheid nemen. Ook je vrienden zie je vaak niet meer of nauwelijks. Als je pech hebt sterven in deze periode je opa en oma of andere dierbaren. Huisdieren worden niet heel oud, dus ook hier is het afscheid nemen geblazen. Eerste liefdes, tweede liefde enz. Samen wonen, trouwen is ook al geen zekerheid meer. De roze bril gaat af. Men stapt snel op als het te moeilijk wordt.
Fysiek verander je vanaf baby totdat je hoog bejaard bent. Iedere verandering van je lichaam is steeds weer een afscheid. Verhuizingen, verschuivingen, veranderingen. Je maakt plannen, vooronderstellingen of stelt doelen die niet gaan zoals jij bedacht had.
Vanaf het moment dat je geboren wordt, nemen we steeds weer afscheid. Het doet pijn, het is soms beangstigend, soms fijn een opluchting. Je lichaam reageert hier op. Je voelt het, je ziet het, je kan er niet omheen.
Het leven is onvoorspelbaar, het is een beweging die je ogenschijnlijk niet onder controle lijkt te hebben. Als je leert te genieten in het moment, voel je geluk, vrede. Accepteer de flow van het leven. Probeer niets te plannen, niets onder controle te houden. Wanneer je dat wel doet, hou dan altijd de mogelijkheid open dat er iets kan gebeuren waardoor je jouw plan zou moeten aanpassen of veranderen. Wees flexibel. Kijk naar de natuur die verwoest soms, breekt, verdwijnt zelfs, maar er komt iets nieuws voor terug. Het herstelt zich iedere keer weer. Wij zijn onderdeel van die natuur. Waarom zou het bij ons anders zijn ? In ons leven schijnt de zon, en gaat hij ook steeds weer onder. Het regent , het stormt, het sneeuwt, het hagelt, het is windstil enz. De houdbaarheid van een mensenleven ligt tussen de 0 en 100 jaar. Hierdoor zijn we in het leven van één ding verzekerd, we gaan allemaal dood. Wat daarvoor of daarna gebeurt, vult een ieder in, naar geloof, overtuiging etc.
Leven tot de dood erop volgt is dus mijns inziens iets heel natuurlijks. Waarom wordt er dan toch aan deze enige zekerheid zo zwaar getild ?
Als je kan zeggen, hij of zij heeft tot het eind zijn/haar leven ten volle geleefd. Hoe mooi is dat ?
Met trots mag ik vertellen dat mijn man, tot het laatste moment heeft geleefd !!! Het was een bijzondere ervaring daarbij aanwezig te zijn. Met recht de moeilijkste maar ook de mooiste periode van mijn leven.